آثار همزیستی مسالمت آمیز بر روابط خارجی دولت اسلامی

اصل هم‌زیستی مسالمت­آمیز از مهم­ترین موضوعات حوزه­‌ی تعاملات دولت­ها و جوامع است و بر چگونگی صورت­بندی منظومه­های روابط انسانی اثر می‌گذارد. اکنون این سوال مطرح است که آیا بر اساس دیدگاه اسلامی در پیوند با غیرمسلمانان و جوامع بیگانه - که از زیرساخت­های فکری، اصول و الگوهای متفاوت اجتماعی، فرهنگی و سیاسی برخوردارند - می‌توان قاعده‌ی بین­المللی همزیستی مسالمت­آمیز را پذیرفت و تسری داد؟ این مقاله می‌کوشد تا در قالب یک تحقیق توصیفی- تحلیلی و استفاده از روش کیفی، ضمن بهره­گیری از مبانی، بایسته­ها و آموزه­های دینی این فرضیه را اثبات کند که همزیستی مسالمت­آمیز در رویکرد اسلامی دارای اصالت بوده و پیگیری آن در حوزه‌ی روابط خارجی با غیرمسلمانان به‌دلایلی هم‌چون: وجهه‌سازی، تعاون و همکاری­های بین‌المللی و بسترسازی جهت ایجاد اتحادها و پیمان­ها موجب پیشبرد اهداف و دست‌یابی به منافع اسلامی می­گردد.